Eksperyment LHCb jest jednym z czterech głównych eksperymentów zbudowanych na Wielkim Zderzaczu Hadronów (LHC). W odróżnieniu od pozostałych eksperymentów usiłuje dotrzeć do zjawisk Nowej Fizyki poprzez realizowaną tematykę badań obejmującą pomiar stopnia łamania parzystości kombinowanej CP (jednego z warunków wyjaśnienia asymetrii materia-antymateria) oraz poszukiwania bardzo rzadkich rozpadów ciężkich kwarków b i c.

Starania krakowskiej grupy eksperymentu LHCb, w skład której wchodzą fizycy i elektronicy z WFiIS AGH oraz IFJ PAN, zostały uwieńczone uhonorowaniem Krakowa jako areny spotkania "69th LHCb Week", co jest miarą wysokiej pozycji krakowskich naukowców.

Akcelerator protonów i jonów LHC pracuje już od końca 2010 roku, a od lutego 2013 roku nastąpiła długa, 18-miesięczna przerwa w jego działaniu, podczas której wykonywana jest konieczna modernizacja. W tym pierwszym, niezwykle ważnym z punktu widzenia samego akceleratora, jak i poszczególnych detektorów okresie, w LHCb zebrano ponad 3pb-1 danych doświadczalnych, które zostały zarejestrowane i przygotowane do dalszej analizy. Chociaż dane analizowane są na bieżąco, to sumaryczne wyniki z całego pierwszego okresu dla energii wiązek vs =3.5-4 TeV opublikowane są właśnie w okresie bieżącej przerwy technicznej.

Analiza danych zebranych przez spektrometr pozwoli w wielu przypadkach na rozstrzygnięcie pomiędzy różnymi teoriami, a uzyskane wyniki doprecyzują wyznaczone już parametry Modelu Standardowego oraz nałożą nowe ograniczenia na wielkości dotychczas wyznaczone jedynie z dużymi niepewnościami. Może się zdarzyć, że w przypadku braku bezpośrednich sygnałów Nowej Fizyki w pozostałych eksperymentach LHC, pośrednie pomiary przeprowadzone przez LHCb będą jedynymi wskazującymi na potrzebę zmiany modelu.

Tym właśnie zagadnieniom poświęcona została konferencja współpracy LHCb. Chociaż jest to konferencja cykliczna, organizowana we wszystkich krajach członkowskich CERNu, to w tym roku jej tematyka jest szczególnie ważna ze względu na czas w którym się odbędzie - dwa lata zbierania danych i długi, ważny okres przygotowań do następnego etapu. Podczas tegorocznego spotkania zaprezentowane zostały wyniki z całej próbki danych i podjęto szereg decyzji dotyczących priorytetu dalszych badań. Dyskutowane zostały również nowe rozwiązania techniczne w zakresie systemów detekcyjnych, elektroniki, informatyki, zbierania i gromadzenia dużych ilości danych oraz sposobu ich finansowania.

Uczestnikami Konferencji byli zarówno decydenci i stali pracownicy współpracy LHCb, jak i młodzi naukowcy a wśród nich doktoranci oraz studenci. Konferencja zgromadziła 190 uczestników z 64 instytucji z całego świata.

Posiedzenia odbywały się w czterech blokach dziennie, od poniedziałku rano do południa w piątek, z wyjątkiem jednego popołudnia przewidzianego na zwiedzanie Krakowa lub Kopalni Soli w Wieliczce. Dziennie miało miejsce do 20 wystąpień , począwszy od krótkich raportów dotyczących aktualnych działań grupy, poprzez szczegółowe wyniki analiz, aż do przekrojowych, podsumowujących wyników prezentowanych przez kierowników projektów. Do pomocy przy organizacji zgłosili się studenci i doktoranci AGH, IFJ i UJ, co dało im niepowtarzalną okazję do kontaktów, nierzadko owocujących przyszłą współpracą naukową.

Organizatorem i przewodniczącym konferencji był dr inż. Tomasz Szumlak (AGH), a w skład komitetu organizacyjnego wchodzili również: prof. Bodgan Muryn i dr inż. Agnieszka Obłąkowska-Mucha z AGH oraz dr hab. Mariusz Witek (IFJ PAN). W organizacji pomagała również Fundacja dla AGH.

Więcej informacji na temat konferencji znajdą Państwo na stronie: http://www.ifj.edu.pl/conf/lhcbweek2013